Śledź nas na:



Wojna jako doświadczenie historyczne i źródło problematyki moralnej - konspekt wersja 2

Druga wersja konspektu na temat: Wojna jako doświadczenie historyczne i źródło problematyki moralnej.

„Wojna to zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami społecznymi lub religijnymi." Jest okresem cierpień niewinnych ludzi, którzy pod jej wpływem tracą zdrowie, bliskich ludzi, życie. Wojna zabiera szczęśliwą młodość i niszczy życiowe plany człowieka. Pod wpływem wojny następuje degradacja wartości i redukcja osobowości ludzkiej. Wojna nie jest niczym dobrym, niesie tylko z sobą okrucieństwo, przemoc, a także wszelkie zło.

1. Wojna zabiera szczęśliwą młodość i niszczy życiowe plany człowieka.

1. Krzysztof Kamil Baczyński

  • „ Elegia o ... (chłopcu polskim)"

Poeta w tym utworze mówi o losach swego pokolenia, o życiu młodych ludzi w czasie wojny. Ukazuje cierpiącą matkę, Polkę, która opłakuje tragicznie zmarłego syna. Jej rozpaczliwe wyznania kreślą obraz przeżyć młodych ludzi i ich wojenny los. Okrutna wojna odebrała młodzieńcom marzenia, nie pozwalała ich zrealizować. Musieli patrzeć na krew i wszechobecną śmierć. Oglądać świat zniszczeń, pożarów, słyszeć krzyki i jęki ludzkie. Wojna uczyła młodych ludzi nienawiści i pragnienia zemsty, a także panicznego strachu. Pokolenie Kolumbów dokonywało czynów, które je przerastały.

  • „Z głową na karabinie"

W tym wierszu poeta próbuje ucieczki od świata wojny w świat dzieciństwa. Poeta .......... Apokalipsy spełnionej przeciwstawia bezpieczny, niefrasobliwy czas dzieciństwa. Wtedy nie trzeba było obawiać się świata, można było poświecić się marzeniom i planowaniu przyszłości. Teraz marzeń już nie ma, pozostaje jedynie umrzeć, za młodo i za wcześnie. Arkadyjska kraina dzieciństwa odeszła na zawsze w zapomnienie. Krąg wojennej rzeczywistości osacza poetę:

  • „ostrzem świszcząc tnie tuż przy ustach"

  • „coraz bliżej krąg się zaciska"

  • „Jak nożem z wolna rozcina"

    Przetnie światło, zanim cień minie."

Przed poetą stoi trudny do rozwiązania dylemat, który rozwiązuje za niego nieuchronny los: obowiązkiem w obliczu zagrożenia jest walka, należy więc czuwać „z głową na karabinie." Rozterki wewnętrzne, poczucie własnej niedojrzałości, wreszcie porażenie śmiercią:

  • „......... przez zdarzeń zamęt,

    Kręgiem ostrym rozdarty na pół,

    głowę rzucę pod wiatr jak granat,

    ................. zgniecie czas czarną łapą."

Są to uczucia podkreślające tragizm pokolenia Kolumbów. Autor wyraża też żal z powodu niemożności dopełnienia swego właściwego przeznaczenia, czyli pełnego wykorzystania swych zdolności twórczych. Poeta wychowany w okresie wolnej Polski, widzi jeden cel w swym życiu - walkę o wolność nawet za cenę utraty życia.

  • „Pokolenie"

Utwór zawiera pełen melancholii, a zarazem apokaliptyczny obraz pokolenia, którego psychika została spustoszona i wypaczona przez wojnę, pokolenia, które w wyniku tego spychane jest do poziomu prymitywnych zwierząt, dla których liczy się jedynie przetrwanie, dla których „nie ma litości", „nie ma sumienie", „nie ma miłości", istnieje zaś tylko walka. Życie doświadczyło Kolumbów w sposób bezwzględny i tragiczny. Rzeczywistość wojenna zabrała im marzenia, miłość, sumienie i pamięć. Pozostały senne koszmary, katastroficzne wizje świata, przyrody ociekającej krwią, a także pytanie, co zostanie po ofiarach wojny. W „Pokoleniu" autor ukazał tragedię całej sensacji ludzi narodzonych w latach dwudziestych i zmuszonych do rezygnacji ze swych marzeń i planów. Są to ludzie porażeni wojną. Bronili ojczyzny, ale zabijali ludzi.

b) Zbigniew Herbert

  • „Pan od przyrody"

W wierszu tym poeta wraca wspomnieniami do swojej młodości, gdy chodził do szkoły. Wspomina nauczyciela przyrody, który pomógł mu poznać prawa natury, tajemnice przyrody, wykonywać proste doświadczenia. Wpoił mu miłość do otaczającego świata. Pamięć zdobywanej wiedzy i wzruszenia, jakich poeta doznał w trakcie nauki jest treścią wiersza. W czasie II wojny światowej wszystkie nabyte w szkole wartości były niszczone przez okupanta. Nauczyciela zabili „łobuzy od historii". Poeta chciałby spotkać tego humanistę gdy jest już dorosły i sławny. Ceniony człowiek, profesor, został zabity. Pozostał w pamięci uczniów nieśmiertelny. Jego podopieczni, którym dane było przeżyć wojnę, w zetknięciu z przyrodą w wolnej ojczyźnie, nieustannie wspominają swego profesora. Zwierzenia uczniów o panie od przyrody, są oskarżeniem faszystów za popełnione zbrodnie na narodzie polskim.

Wojna zabrała szczęśliwa młodość i zniszczyła życiowe plany człowieka, które już nigdy nie zostaną zrealizowane, i świadomość tego, będzie towarzyszyła człowiekowi do ostatnich jego dni.



Zobacz także